برداشت بیش از حد آب های شیرین ساحل دریاها، دریاچه ها و همچنین در اطراف کویرها، باتلاق های شور و امثال آن ها، حالت تعادل بین آب شور و شیرین برهم زده و آب های شور به سمت آب زیرزمینی شیرین پیشروی می کنند. از آن جا که آب شیرین طبیعی در همه نقاط به اندازه نیاز وجود ندارد و در برخی از نقاط کمیاب است، باید با استفاده از روش ها و فنون مناسب، به شناسایی مرز آب های شور و شیرین، نوع سفره ها و کمیت و میزان املاح موجود در آب پرداخت تا برای استفاده بهینه از آب های شیرین و اتخاذ تدابیری جهت استفاده از آب های شور، تصمیم گیری شود. شناخت دقیق کیفیت آب های زیرزمینی باعث می شود تا در مواردی که امکان شیرین کردن آب شور وجود ندارد، از املاح ان برای مصارف گوناگون استفاده شود. روش مقاومت ویژه علاوه بر تعیین محدوده آب های شور زیرزمینی، می تواند میزان شوری توده را نیز با دقت قابل قبولی تعین کند. معمولاً سفره آب شیرین در بالای توده های آب شور شناور است و علت آن، چگالی کمتر آب شیرین نسبت به آب شور است. با استفاده از داده های ژئوالکتریکی می توان نتیجه گیری کرد که در چه مناطقی نیاز به توقف یا محدود کردن عملیات پمپاژ است. همچنین می توان راه حل های مناسبی برای پروژ های توسعه تامین آب ارائه کرد.