در مسائل مهندسی، گسل ها و شکستگی ها می توانند باعث بروز مخاطرات جدی شوند. با استفاده از روش های ژئوفیزیکی مختلف می توان گسل های تقریباً عمودی که باعث جابجایی قابل توجه لایه ها می شوند را مطالعه کرد. معمولاً تعیین گسل ها با توجه به اختلاف خواص فیزیکی لایه های اطراف گسل امکان پذیر است. بنابراین، احتمال شناسایی گسل هایی که در توده سنگ های همگن (مانند گرانیت) رخ می دهند بسیار کم است. در مقابل، تعیین گسل هایی که باعث جابجایی لایه های مختلف می شوند (به عنوان مثال، شیل را در مقابل ماسه سنگ قرار می دهند) بسیار آسان است. با توجه به اینکه این گسل ها اغلب عمودی یا تقریباً عمودی هستند، شناسایی آن ها بر روش حفاری، دشوار و گاهی غیر ممکن است. این نکته، کاربرد ارزشمند روش های ژئوفیزیکی را در این مطالعات نشان می دهد. برداشت های توموگرافی مقاومت ویژه می توانند نتایج موفقیت آمیزی را در شناسایی گسل های با تباین مقاومت ویژه ارائه دهند. همچنین با طراحی صحیح برداشت های سونداژزنی مقاومت ویژه به موازات گسل ها می توان جابجایی گسل را اندازه گیری کرد.