شناسایی حفره های زیرزمینی یکی از مهمترین مسائلی است که در اکثر مطالعات مورد توجه می باشد. اکثر حفره های زیر سطحی طبیعی یا دست ساز بشر می توانند خطر جدی برای ساختمان ها و سازه های مهندسی عمران ایجاد کنند. بنابراین، در مناطقی که وجود چنین حفره هایی محتمل است، تعیین آن ها قبل از شروع عملیات ساخت الزامی است. اغلب و به ویژه برای چاه های معدنی، گسترش جانبی حفره ها محدود است و بررسی آن ها با استفاده از روش های مستقیم مانند حفاری و تراشه زنی، پرهزینه می باشد. با توجه به تباین قابل توجه مقاومت ویژه حفره های پر شده از هوا با سنگ میزبان، روش مقاومت ویژه قادر به تعیین محل این حفره ها می باشد. در صورتی که حفره از آب پر شده باشد، تباین مقاومت ویژه آن با سنگ های در بر گیرنده، به درجه شوری و اسیدیته آب موجود در حفره بستگی دارد. برداشت های پروفیل زنی مناسب ترین روش برای تعیین محل حفره ها هستند. به منظور تعیین عمق حفره ها، برداشت سونداژزنی نیز مورد نیاز است.